8-11-2015

Nadat we uitgezwaaid waren door een groot uitzwaaicommittee (nadat we 'toevallig' Jimme, Elise, Lyenne en Thomas tegenkwamen op Schiphol, surpriseee!), kon onze reis eindelijk beginnen. Na een ontzettend snelle vlucht (Ja, echt!), met veel leuke films, series en muziek, kwamen we aan op bestemming nummer 1: Hanoi, Viëtnam. We werden daar opgewacht door de chauff van het hostel. Zelfs op de heenweg naar het hostel vielen we al van de ene verbazing in de andere; terwijl de chauff al heftig smakkend van zijn snoepjes genoot, stonden wij doodsangsten uit in het drukke verkeer. Blijkbaar zijn hier gewoon geen verkeersregels en staan de stoplichten er voor de sier.

De eerste drie dagen zijn we verbleven in Hanoi. Leerpuntje nummer 1: Het oversteken. In Vietnam is het blijkbaar gebruikelijk om rustig de straat over te steken, terwijl er zo'n 30 'motorbikes' en 10 auto's op je af komen. Zij rijden dan (meestal) om je heen. Als onze ouders zouden zien hoe wij hier op de drukke kruispunten oversteken, zouden ze ons per direct naar huis sturen (sorry pap en mam). In Hanoi komt er om de halve seconde iemand vragen of je een taxirit met de motorbike wil. Als we nu ook maar iets horen waar de letters 'm' en 'b' in zitten, gaan bij ons de alarmbellen al af en roepen we inituitief: NO!

In Hanoi hebben we een paar lange looptochten gedaan, waardoor we veel van de omgeving hebben gezien; veel mooie huisjes, veel arme huisjes, veel Vietnamese hoedjes, veel mondkapjes, palmbomen, een aantal mooie meertjes, een pagoda, een niet meer bestaande tempel, de grand opening van een supermarkt (ghehe) en vooral bizar veel verkeer. Ook hebben we heel lekker en goedkoop van de lokale gerechtjes genoten, hebben we geschuild voor onze eerste tropische regenbui en 24/7 flink gezweet (haar wassen is zinloos, mooie dreadlocks hebben we al ingecalculeerd; #livingthebackpackerslife :)). Het valt ons erg op dat iedereen heel aardig en bescheiden is, op buschauffeurs na. Vooral de aardige vrouwtjes in de hostels willen je heel graag met alles helpen, zelfs met het tillen van onze tas, die precies 2 keer zoveel weegt als zijzelf.

Na een aantal dagen vonden we het tijd om de drukte in te wisselen voor de rust van Cat Ba Island. Na een lange tocht in een verrotte bus (de zitstukken lagen er bij de meeste stoelen al uit, en 9 van de 10 stoelen stonden na een tijdje in ligstand. Kan allemaal hier) en een speedboot, kwamen we aan op het eiland. Het uitzicht was prachtig en we hebben op de heenweg maar 2 keer een toeter gehoord, WAUW! Op Cat Ba Island hebben we een dag genoten van het strand en zijn we naar het national park gegaan. Wij verwachtten daar een soort tropische Beekse Bergen; rustig door een parkje slenteren, wat foto's maken van beren en tropische vogels en vrolijk weer naar huis. Dit bleek echter heel anders te zijn: Een flinke klim de bergen in, waarbij onze sportieve skills flink op de proef gesteld werden. Dit was toch ook wel tof en het uitzicht op de top was het helemaal waard. Om wat meer backpackers te ontmoeten zijn we de laatste dag op het eiland helemaal back to basic gegaan en hebben we voor de lol het smerigste, meest lawaaierige en goedkoopste hostel geboekt dat we konden vinden :), why not.. Nadat we de bedden gezien hadden, besloten we maar op stap te gaan, zodat we hopelijk, na een aantal drankjes, wat beter konden slapen. Stapschoenen aan en gaan (grapje, we hebben maar 1 paar prachtige sandaaltjes mee, waar zelfs de local people om moeten lachen..) We hebben een hele gezellige avond gehad met een aantal hostelgenootjes. Het stappen hier is lekker cheap (1 euro voor een top avond).

De volgende dag zijn we terug gegaan naar Hanoi om daar een vlucht te nemen naar Da Nang. Op het strand na was er in Da Nang weinig moois te zien. De stad was wel duidelijk in opkomst; overal waren ze bezig aan de bouw van grote hotels en andere toeristische attracties. Om ons lichte trauma van de dorm van gisternacht te verwerken, hadden we nu een wat duurder hotelletje geboekt (6 euro i.p.v. 2). Wat hebben we genoten van onze eerste normale douche en het heerlijke bed. Na een dag Da Nang zijn we vertrokken naar Hoi An. Hier zitten we nu in een onder backpackers bekend hostel. We willen ons trauma overwinnen, dus we zitten gewoon lekker weer in een dorm! Hoe stoer.. We houden jullie op de hoogte!

Tot de volgende keer!

p.s. voor degenen zonder facebook: foto's op deze blog toevoegen lukt deze techneuten nog niet, maar we blijven proberen!