23-11 Hoi an - Hue - Ho Chi Minh - Mui Ne - Dalat

Hoi an - Hue - Ho Chi Minh - Mui Ne - Dalat - Can Tho

Na 3,5 week vonden we het weer tijd worden om iets van ons te laten horen. We waren ons vorige blog gestopt in Hoi An, bij het weetje dat we stoer gingen doen en nog een keer in een dorm gingen slapen. Dat doen we dus nooit meer. Na een slapeloze nacht zijn we overgestapt op een private room in een ander hostel, waar het kijk-mij-nou gehalte ook wat lager lag.

Hoi An is een prachtig stadje, met een heel leuk haventje, waar veel van vroeger bewaard is gebleven. We hadden hier 'old town tickets' gekocht, waarmee we alle culturele hoogtepuntjes in Hoi An konden bekijken. Bij het ticketstalletje werd nog gevraagd of Jeanne misschien de moeder van Roos was. En bedankt, van ons allebei.
Aangezien er ontelbaar mooie en leuke restaurantjes waren, met uitzicht op het haventje en versierd met leuke lampionnetjes, was het elke avond weer moeilijk om er een uit te kiezen. Nog een avondje uit geweest en alles bij elkaar echt een super leuke tijd gehad in Hoi An!

De volgende stop was Hue. De eigenaar van ons hostel was een hele aardige man, die steeds grappen maakte (die we 9 van de 10 keer niet begrepen door wederom de gebrekkige uitspraak, maar he, het was goed bedoeld!). Ons kamertje was leeg, sfeerloos, zilvergrijs en had geen ramen, dus we noemden het al snel 'onze koelcel'. Een simspoppetje zou er heel depressief van worden. Wij werden er daarentegen heel gelukkig van: heel stil en geen licht. Top! In Hue hebben we de citadel bezocht, waar de koninklijke familie en de heersers hebben gewoond. 's Avonds baby banaantjes gegeten (aah) bij een, door de bewolking, wat minder spectaculaire zonsondergang. Vanaf daar met de boot terug naar het hostel, waarbij we voor het eerst echt goed afgedingd hebben! De dag daarna zijn we naar de lokale markt geweest. We werden behoorlijk gek van alle verkopers, maar hadden toch wat leuke dingetjes gekocht.

Die avond zijn we naar Ho Chi Minh gevlogen. We zaten bij de vleugel (hoiii beenruimte!). We hadden wel even de instructies gelezen over hoe we de deur eruit moesten halen, aangezien het op ons aan zou komen bij een noodgeval. Appeltje eitje!
Het dalen was een tikkeltje spannend, maar door de soepele landing gaven we de piloot toch nog een goede 7. Rond 00.00 kwamen we in de (uitgaans)straat van ons nieuwe hostel. De taxi chauffeur stopte (met een medelijdend glimlachje) bij het meest smerige, ongezellige en drukke hostel ooit, dat veel weg had van een discotheek gecombineerd met een Viëtnamese vreetschuur. We zitten nu te bedenken hoe we op gaan schrijven hoe vreselijk dat hostel was, maar dat is onmogelijk (iets met schimmelbedden, insecten, veel gegil, vreselijk harde muziek en borden die tegen een muur kapot werden gegooid rond 3 uur 's nachts??). Goed, bijzondere ervaring. Dezelfde avond dus nog een bus naar Mui Ne geboekt voor de volgende dag. God dank kon dat nog. Tot zo ver Ho Chi Minh.

In Mui Ne zaten we in een kitesurfershostel #omdatwezosportiefzijn. Wat waren we blij met deze kamer in vergelijking met ons vorige hostel. Toen we binnenkwamen draaide er al leuke reggae muziek, er was een leuke bar, aardig personeel (dat wonder boven wonder Engels sprak), we hadden allebei een groot (schoon!!!) bed en de kamer had een prachtig uitzicht op zee. De eerste dag in Mui Ne hebben we 4 uur gezocht naar een strand, omdat we elke keer een andere kant op gestuurd werden door de locals (het wordt saai, maar ja, weer door de niet-engels sprekende bevolking). Die 4 uur waren het zeker waard: Heerlijk dagje gehad op een privé strand. Geen idee waar alle andere toeristen waren. 's Avonds bij een super leuk surfrestaurantje gegeten, recht aan het water. Wauw wat fijn vergeleken bij de drukke steden! De volgende dag wilden we naar een ander strand gaan, maar aangezien we nergens een plekje met parasol konden vinden (die Jeanne wel nodig had omdat ze anders verandert in een biefje), zijn we naar het stadje gegaan. Daar impulsief besloten om een tripje naar de red and white dunes te boeken. O.a. op een quad in de duinen gereden en daar wel een mooie zonsondergang gezien. 's Avonds nog wat gedronken in een club aan zee met de meiden die we daar hadden leren kennen. Super leuke dag gehad!

De volgende dag vertrokken we met een lokale crappy bus naar Dalat. Roos heeft de bus 3 keer bijna het ravijn in zien storten, terwijl Jeanne lekker sliep. Hoogtepunt van Dalat was (naast het slapen met lange mouwen (omdat het daar 22 graden was ipv 35), ook wel weer eens lekker! Sorry dutchies: :) ) ons abseilavontuur. Super gaaf om tussen de watervallen te abseilen en we hebben flink veel crazy fotos gemaakt (serieus, hoe vaak onze gids (a.k.a. Mr. Machoman) crrrrrrazy heeft gezegd is niet meer op 10 handen te tellen)! Het was wel even spannend of het klitteband van onze tevaatjes al het water zou overleven.

Gisteren aangekomen in Can Tho. We schrijven dit vanuit een restaurantje met een erg interessante menukaart: moeilijk kiezen tussen de masaroni en de rench fries. Achter ons zit een kerel volop te boeren en te gorgelen, maar we raken er langzaam aan gewend. Morgen naar de floated market en woensdag naar onze laatste bestemming in Viëtnam: het eiland Phu Quoc.

Liefs van ons